Pracoholizm, gdy praca staje się uzależnieniem

Odczuwasz ciągły wewnętrzny przymus wykonywania obowiązków związanych z pracą?
Nieustannie koncentrujesz swoje myśli i uczucia na sprawach zawodowych? Czy zaburza to równowagę pomiędzy Twoim życiem osobistym, rodzinnym a pracą, na rzecz tej drugiej? O pracoholizmie mówimy wtedy, gdy nadmierne zaabsorbowanie sprawami zawodowymi negatywnie wpływa na Twoje życie i odczuwasz duży dyskomfort w chwilach wolnych od pracy. Termin ten został stworzony przez Wayne’a Oatesa w 1971 roku, który jako pierwszy porównał symptomy pracoholizmu do objawów uzależnienia od alkoholu.

Pracoholicy różnią się od ludzi, którzy są po prostu bardzo zaangażowani w swoją pracę.
Nie czerpią oni przyjemności z wykonywanej przez siebie pracy. Pracują, ponieważ czują, że muszą pracować. Czują wewnętrzny przymus, ogromną presję. Dręczą ich uporczywe myśli o pracy i nie są w stanie mentalnie się od nich odciąć. Gdy nie pracują doświadczają negatywnych emocji, takich jak poczucie winy i niepokój. Wykonują swoje obowiązki sumiennie, poświęcając im więcej czasu i energii niż to konieczne.

Dlaczego ludzie stają się pracoholikami?

Jak w przypadku każdego rodzaju uzależnienia jest to bardzo złożony problem, który może wynikać z wielu czynników zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych. Praca często staje się drogą ucieczki przed trudnymi emocjami, z którymi nie potrafimy sobie poradzić. Zatracamy się w niej, by zapomnieć o traumatycznych przeżyciach. Innym czynnikiem wpływającym na to uzależnienie jest potrzeba czucia się kompetentnym, szczególnie wtedy, gdy tracimy kontrolę nad innymi sferami swojego życia. Gdy cierpimy z powodu niskiej samooceny, pragniemy sobie udowodnić za wszelką cenę, że istnieje coś, w czym czujemy się profesjonalistami. Pracoholizm często łączy się z pewnymi specyficznymi cechami osobowości, takimi jak ugodowość i neurotyzm. Osoby uzależnione od pracy są z reguły nastawione altruistycznie, otwarte na doświadczenia, ale równocześnie impulsywne i nerwowe. Mocno zmotywowane do osiągania świetnych wyników w pracy nieustannie dążą do perfekcji, ciągle podnosząc swoje kwalifikacje. Uważa się także, że rodzaj wykonywanego zawodu może wpływać na uzależnienie od pracy. Istnieje wiele bardzo wymagających profesji, w których oczekiwania wobec pracowników są ogromnie wysokie, a środowisko pracy opiera się głównie na konkurencji.

Dlaczego pracoholizm jest niebezpieczny?

Przede wszystkim prowadzi do fizycznego i psychicznego wyczerpania oraz przewlekłego stresu. Niszczy relacje międzyludzkie i podstawy życia rodzinnego. Chory często izoluje się od przyjaciół i rodziny, spędzając coraz więcej czasu na wykonywaniu obowiązków zawodowych. Przepracowanie prowadzi do osłabienia układu odpornościowego, zwiększa ryzyko zachorowań na wiele przykrych dolegliwości. Może także prowadzić do uzależnienia od alkoholu lub środków psychoaktywnych.

Na szczęście, uzależnienie od pracy jest możliwe do opanowania. Psychoterapia pozwala choremu przywrócić równowagę w swoim życiu, zrozumieć zasady zdrowych proporcji pomiędzy sferą zawodową, a osobistą i rodzinną. W tym przypadku terapia nie polega na rzuceniu pracy, choć zmiana zawodu w niektórych przyadkach może okazać się pomocna. Na sesjach terapeutycznych podchodzę w sposób kompleksowy do problemu pracoholizmu. Pomagam choremu odnaleźć wewnętrzną równowagę, uczę go jak kontrolować swoje emocje, jak kształtować zdrowe więzi z innymi, by mógł powrócić na właściwy tor w swoim życiu.